Νυμφαίο Φαρσάλων

Μισή ώρα απο την πόλη των Φαρσάλων προς τα δυτικά βρίσκεται ένα σπήλαιο. Η είσοδος του διαγράφεται μερικά μέτρα πάνω απο τη βάση ενός βράχου, προς την κορυφή του λόφου. Στη διάρκεια των πρώτων δεκαετιών του 5ου π. Χ., ο ΄΄Παντακλής΄΄ διαμόρφωσε το σπήλαιο και τον περιβάλλοντα χώρο, ανοίγοντας μέσα στο βράχο διόδους πρόσβασης και φυτεύοντας ένα δασύλλιο, που αφιέρωσε στις Νύμφες. Έναν αιώνα αργότερα ο χώρος συνέχισε να θεωρείται ως ιερό, όπου ο Πάν, γιος του Ερμή, συναντούσε τις Νύμφες και τον Απόλλωνα, και άλλες ΄΄δευτερεύουσες΄΄ θεότητες, τυπικά θεσσαλικές( Ασκληπιός, Χείρων, Ηρακλής). Μια επιγραφή στα δεξιά της εισόδου, δίνει λόγο σε μια θεότητα, χωρίς ταυτότητα, φωνή ανώνυμη, που βγαίνει απο το βουκολικό τοπίο και προσκαλεί τον περαστικό να αποδώσει τις πρέπουσες τιμές: να προσφέρει το ανάθημα, θυσίασ ενόσ μικρού ζώου- μια ανάπαυλα ειρήνης και χαράς μέσα στο βαρύ κλίμα των εμφυλίων πολέμων πο ταλανίζουν εκείνη την περίοδο τη Θεσσαλία. ( Πηγή Philippe Borgeaud, ο αγροίκος, στο Ο έλληνας άνθρωπος συλλογικό έργο σ. 319-320).



Ο θεός
Γεια σας περαστικοί, όποιοι και να είστε, άνδρες ή γυναίκες, αγόρια ή κορίτσια. Αυτός ο χώρος είναι το ιερό των Νυμφών, του Πανός και του Ερμή, του θεού Απόλλωνα, του Ηρακλή και των Συντρόφων, αυτή η σπηλιά ανήκει στο Χείρωνα, τον Ασκληπιό και την Υγιεία.
Σ΄αυτούς ανήκουν, μέσω του θεού Πανός, τα ιερά .....

Dedication to the Nymphs and others. Rock-cut inscription to the rightof the entry to a grotto.Thessalia (Thessaliotis) — Pharsalos: Alogopati — 4th c. BC — SEG 1.248θεός.χαίρετε τοὶ πα[ριόντες, ἅπ]α[ς] θῆλύς τε καὶ ἄρσην,ἄνδρες τε ἠδὲ γυναῖκες ὁμῶς παῖδές τε κόραι τε·χῶρον δ’ εἰς ἱερὸν Νύμφαις καὶ Πανὶ καὶ Ἑρμῆι,5Ἀπόλλονι ἄνακτι, Ἡρακλεῖ καὶ ἑταίραις,Χίρωνος τ’ ἄντρον καὶ Ἀσκλαπιοῦ ἠδ’ Ὑγιείας·τούτων ἐστὶ τ[ά]δ’, ὦνα Πάν, ἱαρώτατ’ ἐν αὐτῶιἔμφυτα καὶ πίνακες καὶ ἀγάλματα δῶρά τε πολλ[ά]·ἄνδρα δ’ ἐποιήσα<ν>τ’ {α} ἀγαθὸν Παντάλκεα Νύμφαι10τῶνδ’ ἐπιβαινέμεναι χώρων καὶ ἐπίσσκοπον εἶναι,ὅσπερ ταῦτ’ ἐφύτευσε καὶ [ἐ]ξεπονήσατο χερσσίν,ἀντίδοσαν δ’ αὐτῶι βίον ἄφθονον ἤματα πάντα·Ἡρακλέης μὲν ἔδοκ’ ἰσχὺν ἀρετήν τε κράτος τε,ὧιπερ τούσδε λίθους τύπτων ἐπόησ’ ἀναβαίνε[ιν],15Ἀπόλλων δὲ δίδωσι καὶ υἱὸς τοῦ[δ]ε καὶ Ἑρμῆςαἰῶν’ εἰς τὸν ἅπαντα ὑγίειαν καὶ βίον ἐσθλόν,Πὰν δὲ γέλωτα καὶ εὐφροσύνην ὕβριν τε δικαίαν,Χίρων δ’ αὐτῶι δῶκε σοφόν τ’ ἔ̣μεν[αι] καὶ ἀοιδόν.ἀλλὰ τύχαις ἀγαθαῖς ἀναβαίνετ[ε], θύετε Πανί̣,20εὔχεσθε, εὐφραίνεσθε· κακῶν δ․․․․σις ἁπάν[των]ἐνθάδ’ ἔνεστ’, ἀγαθῶν δὲ [λάχος(?)] πολέμοιό [τε λῆξις(?)].