ΠΟΛΥΧΑΡΜΟΣ Ενας επιφανής Φαρσαλινός

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πρώτος Τύπος την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου πιθανότατα το 2006 από τον Αθανάσιο Δημ. Μπατζιάκα. Ο κ Μπατζιάκας απεβίωσε το 2007 και αυτή η δημοσίευση στο blog αποτελεί φόρο τιμής στη μνήμη του. Τον κ. Μπατζιάκα τον γνώρισα ελάχιστα και στην πρώτη μας συνάντηση απήγγειλε εκ μνήμης αποσπάσματα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Το αντίγραφο του συγκεκριμένου άρθρου το οποίο έχω στο αρχείο μου, ζητήθηκε από τον εκλιπόντα αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να του το παραδώσω.




ΠΟΛΥΧΑΡΜΟΣ Ένας επιφανής Φαρσαλινός
Το όνομα Πολύχαρμος είναι σύνθετο όνομα ( Πολύς +χάρμα ) και ερμηνεύεται ως ο φιλοπόλεμος. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για τον Φαρσάλιο ίππαρχο Πολύχαρμο, για τον οποίο κάνει λόγο ο Ξενοφών στο έργο του ΄΄Ελληνικά΄΄ ( βλ. Ελληνικά 2,εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, σελ. 120). Περί της αναφοράς αυτής θα γίνει εκτενέστερος λόγος παρακάτω. Γι΄αυτό και περιορίζομαι να πω συνοπτικά ότι ο ίππαρχος Πολύχαρμος έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά την ιππομαχία που έγινε το 394 π.Χ. πλησίον της Φαρσάλου, μετά του Αγησιλάου Β΄του Βασιλέα της Σπάρτης και των συνασπισμένων τότε Θεσσαλών.
Δεδομένης της πολύ μεγάλης εκτιμήσεως του Αρχαίου Θεσσαλικού Ιππικού ( βλ. Όμηρος: ΙΠΠΟΥΣ ΘΟΑΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΕΘΡΕΨΕ ΠΕΔΟΝ, ΠΑΡΕΧΩΝΑΕΙ ΟΛΒΟΝ ΤΟΙΣ ΛΑΡΙΣΑΙΟΙΣ ), το αξίωμα του ίππαρχου δεν ήταν μόνο εξ απόψεως ιεραρχίας ανώτατον, αλλά έχαιρε και μεγάλης εκτιμήσεων.
Ό Ίππαρχος σε διάφορες περιόδους της Αρχαιότητας, συναντάται όχι μόνο ως ο Α΄αρχηγός του ιππικού, όπως ήταν ο Φαρσάλιος Πολύχαρμος ο οποίος διοικούσε ιππαρχία, στην οποία υπάγονταν το διοικούμενο απ΄τον Ίππαρχο σώμα Ιππικού, αλλά ως Ιππάρχης, Ιππαρμοστής, Ιππάνης.
Στην Αθήνα εκλέγονταν δύο ίππαρχοι και ο καθένας απ΄αυτούς προΐστατο πέντε φυλών. Κατά τον Αριστοτέλη ίππαρχοι υπήρχαν ήδη από της εποχής του Δράκοντος. Περί των Αρμοδιοτήτων και των καθηκόντων των Αθηναίων Ιππάρχων πραγματεύεται ο Ξενοφών στο έργο του ΄΄Το Ιππαρχικό΄΄.
Στο Μακεδονικό στρατό, υπήρχε ένας ίππαρχος, ο οποίος προΐστατο όλης της Μακεδονικής δυνάμεως των πόλεων. Επί Μ. Αλεξάνδρου αυτός ήταν ο Φιλώτας (Αρ. Ανάβαση Γ΄11,8). Αργότερα όμως η εξουσία διαμοιράστηκε σε δύο, έπειτα σε οκτώ και τέλος σε τέσσερις ιππάρχους.
Όσον αφορά το Θεσσαλικό ιππικό του Μακεδονικού Στρατού, αυτό υπαγόταν σε ιδιαίτερο ίππαρχο( Αρ. Ανάβασης Α΄52,2). Ως ίππαρχοι αναφέρονται ο ίππαρχος των Κυμαίων, των Συρακουσών, των Μαγνητών, των Ηπειρωτών και των Θεσσαλών, μετά την απελευθέρωση τους από τη Μακεδονική κυριαρχία.
Συνεχίζεται ..............................